از زمان راه اندازی بیت کوین در سال 2009، دنیای رمز ارزها خصوصاً در سالهای اخیر بزرگتر و محبوب تر شده است. در کنار افزایش تعداد توکن ها (tokens) و همچنین سرمایه گذاران، میزان استفاده و پذیرش ارزهای مجازی افزایش یافته است. با این حال با رشد و پیشرفت این مجموعه ی عظیم، مواردی از قبیل سرقت، کلاهبرداری و هک شدن نیز ممکن است در آن به وجود آید. از آنجا که چارچوب نظارتی ارزهای مجازی همچنان ضعیف است، در صورت کلاهبرداری یا سرقت، اغلب هیچگونه چاره اندیشی برای صاحبان آن صورت نمی گیرد.
مسئولیت ایمن نگه داشتن بیت کوین معمولاً به عهده ی سرمایه گذار است. کاربران باید در مورد نحوه ی ذخیره ی بیت کوین و سایر رمز ارزها، در امن ترین و مطمئن ترین روش ممکن تصمیم بگیرند تا بتوانند در صورت لزوم در هر زمان به توکن های خود دسترسی داشته باشند.
بیت کوین را در کجا باید ذخیره کرد؟ از نظر فنی در هیچ کجا، زیرا شما نمی توانید به همان روش فیزیکی ذخيره سازی طلا، بیت کوین را نیز ذخیره کنید. درواقع بیت کوین به عنوان یک شبکه، علاوه بر آن که یک سکه ی فیزیکی نیست بلکه بیش تر به یک نرم افزار رایانه ای شبیه تر است. در ذیل نگاه دقیق تری خواهیم داشت در مورد ذخیره ی بیت کوین و اینکه چگونه می توانید با استفاده از سیستمی تحت عنوان ذخیره سازی سرد (cold storage) ، دارایی های خود را ایمن نگه دارید.
مبانی و اصول کیف پول های بیت کوین
قبل از اینکه بتوانیم معنای ذخیره سازی سرد را درک کنیم، ابتدا باید مفهوم کیف پول بیت کوین را بررسی کنیم. برای یک کاربر رمز ارز، کیف پول ها تا حدودی عملکردی مشابه کیف پول های فیزیکی دارند که پول نقد را در خود نگه می دارند و می توان آن ها را به عنوان دستگاه ذخیره سازی رمز ارزها قلمداد کرد. با این حال در اکثر موارد کیف پول ها به صورت فیزیکی نیستند و بیت کوین های موجود در آن نیز ماهیت فیزیکی ندارند.
اما در عوض آن ها یک نوع ابزار ذخیره سازی دیجیتال هستند که هم کلید عمومی دارند و هم کلید خصوصی. این کلیدها در واقع سرشت و درون مایه ی رمز ارزها را مشخص می کنند که برای تکمیل انتقال بیت کوین به کیف پول مورد نظر بسیار ضروری هستند. کلید عمومی مشابه یک نام کاربری است که مشخص کننده ی یک کیف پول معیین می باشد تا طرف های دیگر بدانند که در هنگام معامله، کوین ها (coins) را به کجا منتقل کنند.
کلید خصوصی، مشابه رمز عبور است که یک نوع کد دسترسی ویژه برای صاحب کیف پول می باشد و به عنوان یک سیستم امنیتی، کمک می کند تا دیگران نتوانند به بیت کوین های ذخیره شده دسترسی داشته باشند. روش های مختلفی برای ایمن سازی کیف پول بیت کوین وجود دارد که از جمله روش های معروف می توان به رمز گذاری، backup یا پشتیبان گیری، multisig یا قابلیت چند امضایی و همین طور ذخیره سازی سرد اشاره کرد.
اولین راه رمز گذاری کیف پول، استفاده از رمز عبور بسیار قوی است. راه دوم تهیه ی نسخه ی پشتیبان می باشد. در این مورد حتی سوء عملکرد کامپیوتر نیز می تواند منجر به از بین رفتن بیت کوین شود، چه برسد به هک شدن. multisig روش دیگری برای محافظت از بیت کوین است که یک سیستم معاملاتی چند امضایی را به وجود می آورد که بر اساس آن افراد بیش تری (معمولاً 2 یا 3 نفر) نیاز به تایید سرمایه ی آزاد شده دارند.
ذخیره سازی سرد چیست؟
از آنجا که کیف پول می تواند مقداری از امنیت خود را تأمین کند اما در صورت رهگیری یا سرقت کلید خصوصی، اغلب دسترسی مجدد به کوین ها (coins) را با محدودیت هایی مواجه می کند. یک راه حل بالقوه برای این مسئله ی امنیتی، استفاده از ذخیره سازی سرد است.
ذخیره سازی سرد، اغلب حتی از کیف پول های سنتی نیز ایمن تر هستند و ذخیره ی بیت کوین را به صورت آفلاین انجام می دهند، یعنی کاملاً جدا از هرگونه دسترسی به اینترنت می باشند. آفلاین نگه داشتن بیت کوین، تهدید های هکرها را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. از آنجا که کیف پول آنلاین نیست، دیگر نگرانی خاصی مبنی بر دسترسی هکر به کیف پول وجود ندارد.
مقاله پیشنهادی : مطمئن ترین راه های ذخیره بیت کوین چیست؟
روش ذخیره سازی سرد، نسبت به رمزگذاری و تهیه نسخه ی پشتیبان، راحت تر نیست زیرا دسترسی کاربران به کوین ها (coins) قدری دشوارتر است. بنابراین بسیاری از دارندگان بیت کوین که از ذخیره سازی سرد استفاده می کنند، مقداری توکن (token) را جهت برخی هزینه های معمول در یک کیف پول استاندارد نگهداری می کنند و بقیه را در دیوایس های (devices) ذخیره سازی سرد قرار می دهند. این امر هر از چند گاهی تلاش برای خارج کردن کوین ها(coins) از کیف پول سرد را جهت برخی هزینه های روزمره کاهش می دهد. عمل تقسیم ذخایر، معمولاً خرید و فروش رمز ارزها را تسهیل می کند.
این پلتفرم ها با تعداد زیادی بیت کوین (و سایر رمز ارزها) سروکار دارند و اغلب اهداف اصلی هکرها می باشند. برای به حداقل رساندن میزان ضرر ناشی از فقدان امنیت، این پلتفرم ها تصمیم می گیرند تا بیشتر توکن های (tokens) خود را در کیف پول سرد قرار دهند.
روش های معمول ذخیره سازی سرد :
کیف پول کاغذی یا paper wallet
کیف پول کاغذی راهی برای برقراری امنیت در برابر هکرها و یا سوء عملکرد کامپیوتر است ، به طوریکه در فرآیند آن کلیدهای خصوصی و عمومی روی کاغذ چاپ می شود. علاوه بر این یک کیف پول کاغذی ممکن است دارای یک کد QR باشد که می توانند اسکن شده و برای انجام سریع معاملات به کیف پول نرم افزاری اضافه شوند. از آنجا که کاغذ مورد نظر، حاوی کلیه اطلاعات مورد نیاز برای خرج کردن کوین ها (coins) است، در نتیجه ایمنی آن بسیار مهم خواهد بود. برای ایمنی بیشتر، معمولاً رمزگذاری و همچنین نسخه برداری از کیف پول کاغذی ایده ی خوبی خواهد بود.
کیف پول های سخت افزاری یا hardware wallets
از دستگاه های ذخیره سازی مانند درایو USB برای نگهداری کلیدهای امنیتی استفاده می شود، چنین دستگاه هایی را می توانید در صندوق هایی ایمن نگهداری کنید تا مطمئن شوید هیچ شخصی به آن ها دسترسی پیدا نمی کنند. کیف پول های سخت افزاری در حال تبدیل شدن به یک گزینه ی ترجیحی برای ایمن سازی کیف پول های آفلاین هستند. اینها دستگاه های کوچکی هستند که ضد آب و ضد ویروس می باشند و حتی از معاملات چند امضایی نیز پشتیبانی می کنند.
آن ها برای دریافت و ارسال ارز مجازی بسیار مناسب می باشند و دارای یک دیوایس ذخیره میکرو جهت پشتیبان گیری و همچنین یک دوربین اسکن کد QR هستند. Pi-Wallet نمونه ای از کیف پول سخت افزاری است.
کیف پول های صوتی یا sound wallets
اگر چه کیف پول های صوتی به آن صورت رایج و محبوب نیستند اما روش دیگری برای برقراری امنیت رمز ارزهای مجازی هستند. فناوری کیف پول صوتی شامل نگه داشتن کلیدهای خصوصی در فایل های صوتی رمز گذاری شده در محصولاتی مانند دیسک های فشرده مانند CD و دیسک های وینیل یا vinyl است. کد پنهان شده در این فایل های صوتی را می توان با استفاده از برنامه های طیف سنج یا طیف سنج های با رزولوشن بالا رمزگشایی کرد.
