راهنمای انواع مختلف توکن در صحنه ی crypto
از طریق یکسری قراردادهای هوشمند که با استفاده از بلاکچین قابل اجرا هستند، تنها با چند خط کد می توان کریپتو توکن (Crypto TOKEN) را با هزینه ای بسیار کم صادر کرد. مشاغل مختلف نیز می توانند از آن ها جهت نمایش انواع گوناگونی از داراییهای واقعی خود استفاده کنند. از طرفی مالکیت بخشی از املاک و دیگر داراییهای با ارزش بالا به لطف وجود توکن ها امکان پذیر می باشد. اما می توان این موضوع را عنوان کرد که افزایش این ارزهای دیجیتال در آینده ای نه چندان دور بر اقتصاد جوامع تاثیر بسیار بالایی خواهد داشت.
اگر فکر می کنید که امروزه از انواع مختلفی از توکن ها استفاده می شود و کنجکاو هستید که تفاوت همه ی آن ها را با هم بیابید این مقاله را از دست ندهید.
توکن چیست؟
توکن ها مدت ها قبل از آنکه بلاکچین ها به عنوان بخشی از فناوری عصر حاضر قلمداد شوند، وجود داشته اند. به طور کلی این ارز دیجیتال هر ساختاری که دارای ارزش اقتصادی باشد را در بر می‌گیرد . نمونه ای از استفاده ی توکن ها می توان به گواهینامه های سهام (stock certificates) ،اوراق قرضه (bonds)، و یا حتی عضویت در یک باشگاه و صرف شام اشاره کرد.
در اغلب اوقات، توکن ها، از طریق مجموعه ای از اقدامات ضد جعل ساخته می شوند، که منجر به افزایش جنبه های گوناگون امنیتی خواهند شد. هدف این کار درواقع جلوگیری از برخی سوء استفاده های احتمالی است. در دنیای کریپتوکارنسی (cryptocurrency) یا رمز ارزها ، واژه ی “توکن” بیش تر شبیه یک استعاره می باشد. درواقع آن ها به مجموعه ای از دارایی ها و یا برخی حقوق دسترسی اشاره دارد که به طور کلی توسط شبکه های کامپیوتری، شبکه های بلاکچین و یا نوع دیگری از دفاتر کل توزیع شده اداره و مدیریت می شوند.
همان طور که می دانید دفاتر کل توزیع شده، یک ساختار کاملاً عمومی را به شکل سابقه ی معاملات ارائه می دهد که داده های مالکیت را رصد و کنترل می کنند.
توکن های دیجیتال چگونه کار می کنند؟
آن ها نشان دهنده ی مجموعه ای از قوانین هستند که در یک قرارداد کاملاً هوشمند رمزگذاری شده اند که به قراردادهای توکن نیز معروف اند. هر توکن به یک آدرس بلاکچین بخصوصی تعلق دارد. از طریق کیف پول اختصاصی می توان به آن ها دسترسی پیدا کرد که علاوه بر ارتباط با زنجیره ی بلوک، جفت کلیدهای عمومی و خصوصی مرتبط با آدرس های خاص را مدیریت می کنند. در نتیجه تنها شخصی که کلید خصوصی این آدرس ها را دارد می تواند به ارز دیجیتال مربوطه دسترسی داشته باشند.
در اینجا یک سوال مطرح می شود که صاحبان این ارزهای دیجیتال چگونه می توانند از آن ها استفاده کنند؟ پاسخ به این سوال چندین وجه مختلف دارد بدین صورت که :
- اگر توکن ها نمایانگر یک نوع دارایی باشند، مالک می تواند توکن ها را از طریق امضای آن با کلید خصوصی خود انتقال دهد. البته برخی فرآیندهای مبتنی بر اثر انگشت و امضاهای دیجیتال نیز لحاظ خواهند شد.
- اگر حق دسترسی به چیزی را ارائه دهند، مالک می تواند از طریق امضا و با کلید خصوصی خود و همچنین برقراری یک اثر انگشت دیجیتال این دسترسی را انجام دهد.
- اگر نماینده ی یک نوع رای باشند، باز هم مالک می تواند، از طریق امضا و با کلید خصوصی از رای خود استفاده کنند.
مهم ترین انواع توکن های موجود در عصر حاضر
برای ساده سازی موضوع می توان توکن ها را به دو نوع کاربردی (utility) و بهادار (security) طبقه بندی کرد. از آنجایی که عملکرد آن ها با یکدیگر فرق دارند، لازم است شما نیز بین این دو تمایزهایی را در نظر بگیرید. از طرفی نوع بهادار آن نیز خود به زیر گروه های متنوعی تقسیم بندی می شود که به شرح ذیل می باشند :
- سهامی (equity tokens)
- دارایی واقعی (real asset tokens)
- قابل تبدیل هیبریدی (hybrid convertible tokens)
- مشتق شده (derivative tokens)
- نوع دبت (dept tokens)
بررسی ماهیت توکن های کاربردی یا utility
ساده ترین روش برای توصیف توکن های کاربردی، این است که در اصل آن ها یک نوع coin هستند که به واسطه ی برنامه ها و پروژه های خاص پشتیبانی می شوند. زمانی که کاربران، نوع utility خریداری می کنند اغلب تمایل دارند که سود مشخصی را نیز دریافت کنند. البته این سود مورد نظر می تواند از طریق ارائه ی برخی خدمات نیز باشد.
یکی از قوانینی که برای این ارز دیجیتال وجود دارد، درواقع وجود یک سقف حداکثری برای دسترسی به آن ها است. به دلیل معاملات مرتبط با عرضه و تقاضا، ممکن است ارزش آن ها ها دستخوش تغییر و یا افزایشی باشند. لذا به طور کلی هر چه تقاضا برای یک نوع دارایی خاص بیش تر باشد، عرضه ی آن کاهش خواهد یافت در نتیجه در این حالت قیمت توکن ها افزایش می یابد.
به این نکته ی مهم توجه داشته باشید که توکن های کاربردی (utility tokens) به دلیل ویژگی ها و خاصیت منحصر به فردی که دارند جزو ابزارهای فوق‌العاده تاثیر گذار در سرمایه گذاری محسوب می شوند. در حال حاضر هم سیل عظیمی از سرمایه گذاران تمایل دارند به دلیل افزایش تقاضا برای برخی دارایی ها و همچنین خدماتی که شبکه ی مورد نظر ارائه می دهد، توکن های کاربردی خود را خریداری کنند. اما به هر حال رشد قیمتی که در مورد این ارز دیجیتال اتفاق می‌افتد اکثر قریب به اتفاق آن ها بر مبنای برخی حدس و گمان ها و یا اصطلاح بهتر آن، ماهیتی نظری دارند و به آن صورت قابل قبول نیستند.
توکن های نوع بهادار یا security
بر خلاف توضیحاتی که در مورد توکن های کاربردی داده شد، نوع بهادار، هیچ گونه از برنامه های نوع کاربردی را دنبال نمی کنند. درواقع توکن های بهادار نوع دیجیتالی از اوراق سنتی مانند مالکیت یک دارایی، اوراق قرضه و یا سایر حقوق مالکیت هستند.
به طور خلاصه توکن های بهادار در اصل همان اوراق بهادار به شکل توکن شده هستند. از نظر قانون و برخی نقطه نظرات توافقی، تفاوت اساسی بین نوع کاربردی و بهادار به این صورت است که نوع بهادار بسیار بیش تر توسط برخی دولت ها و سازمان های مربوطه پشتیبانی و تنظیم می شوند. این ویژگی به این دلیل است که آن ها طبق قانون، عملکردی مانند سایر اوراق بهادار دارند. بر خلاف عرضه اولیه سکه (ICO) که نوع بی ثبات و غیر قابل اطمینانی از utility token را ارائه می دهند، اجرا و برقراری یک توکن بهادار، روشی بسیار محبوب جهت سرمایه گذاری در کمپانی های بلاکچین است.
